De hele wereld meet alles. Google weet wat je zoekt, je hightech koelkast weet wat je eet. Ook in de glastuinbouw is verzamelen van data een ‘hot topic’. Leveranciers buitelen over elkaar heen om hun draadloze sensoren aan de man te brengen die de kop- en planttemperatuur, worteldruk, het dauwpunt of de VPD meten.

Ook bij Rijk Zwaan zetten we volop sensoren in om data te verzamelen. Met als doel onze processen beter en sneller te maken. Zo laat ik morgen een drone metingen doen boven een proefveld sla. Deze is uitgerust met sensoren die bepaalde eigenschappen van de plant meten. Data die zijn bedoeld voor een internationaal onderzoek over sla.

Bij zo’n onderzoek gaan onze dataspecialisten aan de slag met de verzamelde gegevens. Want meten is stap één, analyseren is stap twee. Juist dat tweede deel is bij een gemiddeld tuinbouwbedrijf de bottleneck. Wat wil je bereiken met het verzamelen van data? Hoe interpreteer je die? En hoe ga je dan bijsturen?
Grofweg zie ik twee stromingen in deze drang tot dataverzameling in de glastuinbouw. Het ene kamp zegt: ‘Verzamel nu zoveel mogelijk data, want over een paar jaar zijn die historische data nuttig’. Het andere deel zegt: ‘Meet alleen wat je nodig hebt’.

Ik zou willen pleiten voor een derde koers. In het wilde weg data verzamelen heeft geen zin. Definieer eerst een realistisch doel. Bijvoorbeeld minder ziektedruk, een homogener klimaat of een betere oogstvoorspelling. Redeneer dan terug om te weten wat je moet meten en hoe je dat kunt doen. Kiezen voor standaardisatie van sensoren is handig, want het koppelen van data blijft lastig.

De teelt voorspellen op basis van data heeft de toekomst, dat is mijn stellige overtuiging. Want wie zijn afnemer nauwkeurig de productie voorspelt, heeft een concurrentievoorsprong. De supermarkt kan dan zijn acties nog strakker plannen. En de koelkast? Die is nooit meer leeg.